De eerste week Peru is al een topper!

Wat is het ergste wat je kan overkomen als je 17 uur gaat vliegen? Op een te krappe stoel zitten in het vliegtuig? Nee dat bedoel ik niet, maar ja de stoelen waren vrij krap (vlogen met Iberia). Heb je dan hoogtevrees, ja dat ook, maar dat was het ook niet. Oh, maar had je dan…nee toch, dat meen je niet! Yep, ik was aan de spetterpoep! De nacht voordat we weggingen, sliepen we bij mijn ouders. Ik voel me al niet lekker en ’s nachts ga ik naar de wc en maak een compositie van bruine stippen tegen de achtergrond van het maagdelijk wit van de toiletpot. Zo, ik ben wel klaar voor een lange vliegreis. Dus…

We vliegen via Madrid naar Lima, Peru.
In het vliegtuig dommelen we weg, zo goed als dat kan. Na een tijdje beginnen mijn benen te tintelen, omdat ik mijn benen nergens kwijt kan. Ik besluit ze even opzij te leggen in het gangpad. Kaboem, karretje tegen mijn kuit. Zo, weer klaarwakker.
Dan maar een glaasje water. Ik vraag het vriendelijk aan de bejaarde, met bloed doorlopen ogen, steward of ik nog wat mag drinken. Helaas hij is al weg. Dat kan ik niet zeggen voor zijn “geiten musk”eau de toilet, die blijft nog even hangen.
We kijken even hoe laat het is, want we hebben er al een heel stuk op zitten en zullen zo wel gaan landen. Waaat?, zitten pas 4 uurtjes in de lucht, nog 8 te gaan! Dus…
Gelukkig verloopt de vliegreis wel rustig en landen we uiteindelijk om 18 .00 uur lokale tijd in Lima.

0 meter We overnachten in een leuke buurt, Miraflores. Als we een lekkere warme douche willen nemen, blijkt het warme water het niet te doen. Wij naar de nachtportier. Ola……………Set, heb jij die Spaanse cursus nog gevolgd? Nou, nee, jij? Oeps.
Nou, we gaan er maar voor staan. Eerste woord, drie lettergrepen en begint met….De nachtportier staat ons glazig aan te kijken, pakt de computer en start Google translate. Ja, zo kan het ook.

Ik ben er al achter dat de mensen in Peru de grootte hebben van een kabouter. Hoe ik dat weet? In het bed steken mijn hoofd en voeten nl 50 cm uit.
Moe ploffen we neer en vallen als een blok in slaap. We worden allebei ook om dezelfde tijd weer wakker. Hoe laat zou het zijn? 4 uur in de nacht, echt last van de jetlag. Dat zou ook zo blijven de komende nachten. Nou dan besluiten we ons nog maar een keer om te draaien. Plof, ook dat is geen goed idee, het “tweepersoonsbed, is nog geen meter breed.

We blijven maar kort in Lima. Het is een grote stad gelegen aan zee. De wijk Miraflores valt ons niet tegen en wandelen hier lekker wat rond.

2380 meter We vliegen al snel door naar Arequipa met een low cost airline. We verbazen ons alleen wel over de luxe, touch screen tv schermen, goede stoelen, met veel beenruimte en voor de verandering mooie aantrekkelijke vriendelijke stewardessen (maar, niet dat ik dat belangrijk vind natuurlijk ;). Het is een super vlucht van een uur over het mooie landschap van Peru.

Als vanouds gaan we op zoek naar een hostel. Het kost enige moeite, maar vinden een super leuk stekkie. Deze plaats ligt op 2380 meter hoog en het is hier winter. Je hebt dus een beetje het idee van wintersport. We kijken ’s ochtends uit het raam en zien de mensen met een dikke trui of winterjas en lange broek lopen. Dat wordt dik aankleden dus. Lange broek, fleecetrui, jas erover. Hadden we geen handschoenen mee moeten nemen? Op naar buiten om even lekker te ontbijten.
We lopen naar buiten en naar 5 minuten kijken we elkaar aan. We gaan stuk! De zon schijnt fel en het voelt aan of het dik boven de 20 graden is.
Op het centrale plein vinden we een restaurant waar we op het balkon een ceremonie van het leger kunnen zien ter eren van een feestdag. We merken wel dat het vliegen zijn tol begint te eisen en we de versnelling een tandje lager moeten zetten. We doen zelfs twee tandjes en gaan terug naar ons hostel en gaan nog ff pitten. Dat heeft goed gedaan en ’s middags gaan we op het plein zitten, drinken lekker wat en kijken naar de Peruaanse mensen.
‘s avonds eten we weer een heerlijke steak met lokale rode wijn. Voor de tweede dag op rij wordt ons eten verrijkt met een optreden van de bekende panfluiters. Ik was juist zo blij dat ze hoog Catharijne hadden “schoongeveegd” voor dit soort straatartiesten, komen we ze hier weer tegen.
Ze vinden het zo leuk, dat ze tijdens ons hele verblijf in het restaurant blijven fluiten. Aan het eind gaan ze natuurlijk met de pet rond. Moet dat nou? Ahh, zegt Set, da’s toch leuk, geef ze een goede fooi. De man met de panfluit lacht vriendelijk en zegt: hasta mañana (tot morgen….)

4980 M We gaan vandaag op pad naar Chivay, om daarna door te trekken naar Colca Canyon. Oh, zegt Set, gaan we een trip doen om alleen en berg op te gaan en daarna de volgende dag weer terug te rijden naar beneden?....dus.
Het begint al dat we Onderweg door een natuurpark komen waar lama’s te zien zijn. Wat een leuke beesten. We rijden door de bergen om uiteindelijk op het hoogste punt van bijna 5.000 m te komen. We merken dat het best hoog is en drukt het redelijk op ons pannetje. Daarna zakken we weer wat of komen komen in Chivay. Ik hou van die kleine plaatsjes. Misschien is het een goed idee om daar ff lekker bij te komen in de hot springs. Hot worden we zeker, me hoofd Spat bijna uit elkaar. Na 5 min. Gaan we er weer uit met een knallende hoofdpijn. Nee, goed idee dit!

Dan maar lekker wat eten. De grap hier Is dat iedereen met dikke winterkleding loopt, hoe warm het ook is, maar in de bus wel de ramen wijd open heeft en ook 's avonds staan de deuren van de restaurants open. Het is echt steenkoud! Wij zitten gewoon met twee jassen aan en
zitten nog steeds te klappertanden! Kom we gaan Set, dis niks. Nee, nee, zegt de vriendelijke bediening en komen met een straalkacheltje.

De volgende dag staat de Colca Canyon op het programma. Dit is de diepste canyon ter wereld, maar waar ik voor ga, zijn de condors. Dit zijn de grootste vliegende vogels ter wereld met een spanwijdte van 3,5 à 4 meter.

We komen aan en de canyon is echt spectaculair. Maarrrr, geen condor te bekennen. Ja, heel in de verte, voor ons te zien ter grootte van een mus. Na een uur zegt de gids dat we moeten gaan. Teleurgesteld lopen we terug naar de bus. Kom terug, kom terug!, roept de gids ineens. We draaien ons om en nog geen Meter boven ons vliegt zo'n immense vogel. En daarna nog een en nog een. Wat een geluk. Ik kijk alleen maar en sta te genieten. Van deze giant birds met de diepe
canyon als achtergrond. Voldaan zetten we de terugreis in en begrijpt Set nu waarom ik hier naar toe wilde.

Vanuit Arequipa pakken we de nachtbus Naar Cusco. Nou als dit backpacken is... We hebben een dubbeldecks bus. Een stewardess heet ons welkom. We hebben stoelen die je kunt ombouwen tot bed en krijgen ook nog te eten en drinken! We slapen prima.

Als we aankomen in Cusco, pakken we de taxi naar een hostel. Het laatste stuk moet we lopen, hier kunnen geen auto's komen. Het weggetje is enorm stijl. Eerst relaxen we even en willen daarna gaan
douchen. Wat een zeikstraal. Ja, dat gaat dus niet werken hè! Morgen direct op zoek naar een slaapplaats met hot water. Dat heb je wel nodig om te ontdooien! We verkennen het oude gedeelte. Het ligt heel mooi tussen de bergen op 3.360m hoog.
We struinen door de smalle straatjes. Drinken wat op een terrasje, nemen een tapasje (gegrilde biefstuk reepjes met roquefort saus en gegrilde garnalen, heb je een beetje een
idee;)

BAM, BAM... Is er oorlog? Midden in de nacht schrikken we ons rot en zitten rechtop in ons bed. WTF is this? Het blijft maar doorgaan. Het lijken wel granaatbommen. Het huis trilt ervan. 's ochtends blijkt het feest te zijn te ere van San Christobal. Op pleintjes wordt er feest gevierd en dus vuurwerk afgestoken . We ontbijten op ons dakterras. Vanaf hier hebben we een schitterend overzicht van het
centrale plein met de mooie grote kerk. We kijken over de daken en zien op de achtergrond de bergen. Je kan het slechter treffen!
Wel gaan we verhuizen. Dat lijkt me een leuke Slaapplaats, zegt Set. Ik ga naar binnen om te vragen of er een kamer vrij is. Dat moet je boven vragen zegt de vrouw achter de toonbank van de bakker. Boven zit een restaurant en vraag aan de bediening of er kamer vrij is. Wilt u iets eten? Nee, een kamer? Iets drinken misschien? Neeeeh, slapen?! Maar dit is geen bed & breakfast, meneer, maar een bread & breakfast! Haha, we liggen in een deuk, Lisette heeft nog een kwartier de slappe lach.
Uiteindelijk vinden we ons volgende hostel met heerlijk warm water.

Ja, eens kijken of we een ticket kunnen kopen voor Machu Picchu. Bij de VVV hoort een Zweedse jongen ons vragen stellen en komt ons te hulp. Ja, het is nu zo druk, ticket moet je wel drie, vier dagen van te voren regelen. Oeps, dat meen je niet. De vrouw van de VVV zegt dat we eerst een ticket moeten hebben voor de entree en dan een treinticket moeten kopen. Gelukkig ligt het beide aan de andere kant van de stad. Aangekomen bij de instantie voor de entree tickets, zegt de vrouw achter de balie, dat het verstandiger is eerst treintickets te kopen. Wij naar het kantoor voor de treintickets. De vriendelijke vrouw achter de balie zegt, (je raad het al) nou ik zou eerst entree tickets regelen! Hoezo van la kassa to la mura? Wij weer terug. Een paar platvoeten later hebben we beide tickets (joehoe!) en gelukkig al voor over twee dagen. Het is wel spannend, voorspelling is nl. kans op regen.

We pakken een minibus en rijden in twee uur naar Ollantaytambo. Voor deze trip staat eigenlijk drie uur. De auto's in deze landen zijn anders dan wij gewend zijn. Aan het stuur zitten 10 toeters, voor iedere vinger 1. Ze hebben een dubbel gaspedaal en ergens een verstopte rem,
alleen voor noodgevallen. Ik heb toch respect voor deze mensen om met zo'n auto een tankwagen in te halen. In een haarspeldbocht op 2.000m, met een tegenliggende vrachtwagen en dan nog durven toeteren ook nog. Met ietwat samengeknepen billen, proberen we tocht nog te genieten van
de fantastisch mooie omgeving.

Aangekomen in het dorpje vinden we direct een leuk hostel. Spullendroppen en de buurt verkennen.
Het is heel klein, met weer een centraal pleintje, met op de achtergrond hoge bergpieken, waarop al de eerste inca ruïnes te zien zijn.

Wat is het weer een ongelofelijk mooie reis. Het is heerlijk om gewoonte zitten en te kijken naar de vrouwen, met mooie kleding, de kinderen die spelen en de mannen met de doorgeleefde gezichten en cowboy hoeden op. De natuur is fantastisch en het eten is heerlijk.

Vandaag staat Machu Picchu op het programma. We staan heel vroeg op en gaan met de trein die kant op. Wat een belevenis! We komen aan en na een stuk klimmen zien we al snel de eerste delen van de Ruïne. Als we verder hiken, komen we op het platform, waar je het bekende uitzicht
hebt. Dit is onbeschrijflijk! Wat gaaf! Kijk de foto's maar. Er lopen hier zelfs lama's. We lopen door de ruïnes rond en liggen. ’s Middag heerlijk in het gras te genieten van het uitzicht.

De lama's zijn van alle markten thuis. Ze zijn leuk om naar te kijken, heerlijk om onder te slapen en blijkt, ze doen het ook goed op je bord, als steak!

Vandaag vertrekken we richting onze laatste stop in Peru en gaan dan door naar Bolivia!