De eerste dagen

Als eerste wil ik iedereen bedanken (met name ook de anonnieme donateurs) voor de financiele ondersteuning, spullen en lieve berichten!Ook van mijn werkgever Adecco, Ajilon heb ik nog een bijdrage gekregen vor mijn reis en extra vrije dagen.Top!

Dinsdag 5 januari
Zo daar zit ik dan, op het vliegveld. Het voelt hetzelfde als vorig jaar. Ga Lisette wel weer missen! Dan maar even een hamburgertje, per slot van rekening gaat de liefde door de maag en is dit voorlopig mijn laatste normale maatlijd voor een tijdje. Ik zit in het vliegtuig en we zijn nog niet in de lucht of ik krijg een heerlijke warme maatlijd aangeboden. Niks afslaan Bronsie, ff reserve opbouwen. Ik stouw alles naar binnen. Ineens gaat de stoel voor me compleet naar achteren in de slaapstand. Grrr, ik zit compleet vast. Ik tik de persoon voor me aan, hier ga ik wat van zeggen, hoor. Ik tik de persoon voor me aan, deze draait zich om en er komt een enorme grote, brede en gespierde neger te voorschijn. uhhh, I wish you a pleasant flight, sir....
Na een uurtje of drie in de feutus houding, wil ik gaan plassen. Bij het opstaan struikel ik over mijn eigen benen (zijn helemaal gevoelloos geworden).

Woensdag 6 januari
De eerste nacht slaap ik in de hoofdstad Accra. Hoe laat vertrekken we? Ik wil echt ff bijslapen. At eight o'clock....zo vroeg? And we have to be there at seven.....WAT?....Then we have breakfast at six...huh.....then I pick you up at 5.30.....dat meen je niet.....
Gelukkig zit er een stel buiten dat de hele nacht gezellig zit kletsen en ik me niet zo alleen voel. Ahh ze gaan slapen, eindelijk. prrr, prrr, f#%@ de wekker.
Ik ben klaar. Het is 5.30 uur en natuurlijk is onze chauffeur te laat.....Welcome back to Africa!
De Bus brengt ons in een rappe 13 uurtjes naar het noorden van Ghana, Tamale.
Gelukkig is er nog een meisje, Gabriella, die ook die kant op gaat. We zitten vol bewondering naar de bagage te kijken en denken dat dat nooit allemaal meekan de bus in. Maar wat wij vergeten waren is dat er ook een gangpad is...na een uur puzzelen en proppen is ook het hele gangpad bedolven onder de tassen. Eenmaal onderweg vertelt iemand ons dat we drie stops maken en hoe lang de reis duurt, Amen. Rest van de bus...Amen.
We zitten op heerlijke plastic, nepleren stoelen. En de motor is nog niet gestart of de stoel voor me gaat compleet naar achteren. Nou,ja. In ieder geval ken ik die houding ;(
First stop. Heerlijk ff benen strekken, maar hoe komen we over die zooi heen in het gangpad?
's Avonds laat komen we aan. Slapen.
Wij klagen, blijkt dat er andere vrijwilligers zijn, die alleen al zeven uur hebben zitten wachten tot de bus er was, daarna nog pech onderweg. Dan hebben wij het eigenlijk prima gedaan.

Donderdag 7 januari
Wat een vreselijk aftanse slaapkamer. Echt in de gevangenis heb je het beter. Matras op de grond, 's ochtends droog brood en water. Zo ff een douche kan ik wel gebruiken of ik sla toch maar en dagje over, wat is die badkamer vreselijk goor!!!
Gabriella, do you eat meat? Ohh, yes. Do you eat fish? Sure.
We krijgen een rondleiding o.a. over de markt. 3x raden, Gabriella is spontaan vegetarier geworden, haha.

Vrijdag 8 januari
Om 8.00 uur wordt je opgehaald. Helaas, te laat, again! We krijgen eerst een rondleiding door de village waar onze gids woont. We worden voorgesteld aan de chief. Het is een hele oude man en hij zit op een verhoogd plateau en wij moeten voor hem buigen.
Dan halen we onze fiets op en ga ik nar mijn gastgezin. Wouw, this feels like africa. Het is een compound. Dat betekent een aantal lemen hutjes die aan elkaar zijn verbonden met een muur. In het midden wordt er gekookt. Ik ontmoet de man van het huis. Dat blijkt de Chief te zijn en daarnaast is hij de lokale medicijnman. Ook maak ik kennis met een aantal kinderen. Zo, ik heb ff zin om te "douchen". Dat is een rumte met muurtje eromheen van ongeveer 1.5 m hoog. Dus emmertje mee en badderen maar. Ohh gezellig, de buren hebben me gezien en staan me met z'n allen aan te gapen. Ik sta me te wassen. Met mijn linkerhand, want de rechter gebruik je om mee te eten, ben ik mijn piemel aan het wassen en met mijn rechter ben ik aan het zwaaien naar de lokale bevolking. Voel me lekker op m'n gemak hoor.
By the way, de badkamer mag je ook als toilet gebruiken om te plassen. Fijn.
Ik krijg een rondleiding in mijn huisje. Na twee stappen ben ik rond.
Het eten staat al op en een van de kinderen is aan het koken. Ondertussen staat er een geit al te snoepen van de spullen die klaarstaan. De kippen lopen tussen het eten door.
Dinner time....Mc Donalds style. Alles wordt hier dus met de rechterhand gegeten. Nou en dat ziet er smakelijk uit, joh.
Ik krijg iets van aardappels en een ei om te wennen. Nou,niet verkeerd hoor en dat is redelijk met je handen te eten. De rest van het gezin eet een heerlijk papje met iets van een sausje eroverheen wat zo lekker langs je vingers druipt.
's Avonds zit ik bij de Chief gezellig in het donker. Regelmatig komen er mensen langs. Ik heb geen idee waar het over gaat, want engels praten ze niet. Dat is zowieso best lastig hier in the village praten ze bijna geen engels. Dat wordt dus met handen en voeten.
Moe, maar voldoen, wil ik naar bedje....wat is het pas zeven uur? Wat zal ik dan verder doen vanavond? Oh, The voice is vanavond, lekker avondje voor de TV, heerlijk. Een dochter, die wel engels spreekt, vraagt of ik mee uit ga. Jaaah, heb ik wat te doen. We lopen twee compounds verder en gaan daar zitten....en verder niets.
Uiteindelijk lekker naar bedje toe. Knibbel, knabbel, knuisje, wie knabbelt er aan mijn huisje? Ahh, het is een muisje. Ik heb er zelfs een stuk of vier. Daarnaast heb ik ook een soort sprinkhanen gezien en nog meer ongedierte. Ik doe de klamboe strak om mijn matrasje heen en pitten maar.

Zaterdag 8 januari
Het wordt hier al heel vroeg licht. Daarnaast is 85% van de bevolking moslim in het noorden en die zijn er vroeg wakker om te bidden. Echt goed geisoleerd is mijn huisje niet, dan weet je het wel.
Na mijn ontbijt moet ik echt ff poeppie doen. I need to do poepoe. Ahh, yes, yes, follow me. zo'n vijf minuutjes wandelen wijst ze mij het toilet aan. There it is. Sorry, maar ik zie het niet hoor. Yes, it's here. Huh???? ohhhhhh, ik sta er midden in. Het is dus een groot veld, dus broek naar beneden en go. GO, go, nope, it's a no go. Niet als iedereen om mee heen staat te kijken hoor. Plassen dan lukt al niet, laat staan the big message.
Voor zover mijn eerste verslag. Hoop dat jullie een beetje een beeld hebben gekregen. Nu ga ik eerst ff lekker in mijn bubbelbad en trek ik een felsje champagne open ;).
Tot het volgende verslag.